Η εκθεση αυτη στηριζετε σε μια προσωπικη μου γνωμη που εχω απο παλια . Πριν ξεκινησω να παω μακρυα για να βρω κατι, πρωτα κοιταω προσεκτικα, σε αυτα που εχω κοντα μου . Μπορει διπλα μου να εχω πολλα που δεν τα εχω προσεξει. Αν δεν βλεπω, ουτε και εκει στα μακρυνα δεν θα βρω αυτο που ζηταω.
Για παραδειγμα, δες αυτη την σκοτεινη πορτα . Εχει μεγαλη ενταση, αν δεν την εκμεταλευτω ; αν δεν δωσω προεκταση; θα με εκδικηθει , καταστρεφοντας αυτο που εχω φτιαξει. Εγω την εκτιμησα. Βοηθησε το εργο που παρουσιαζω.
Δεν μπορω να μενω ασυγκινητος απο ανθρωπινες θλιβερες καταστασεις, οπως το θεμα των προσφυγων και εγω να διεκδικω απλα την κατοχυρωση καποιου στιλ που να ταιριαζει σε ντιζαιν επιπλωση πλουσιων διαμερισματων . Ετσι τα υλικα που διαλεξα ειναι πολυ φτωχικα. Πως να εκφρασεις τον πονο , της φτωχιας καταναναλονωντας πανακριβα υλικα;; το εργο θα ειναι του ψευτη του τσαρλατανου παλιανθρωπου ζωγραφου του κλευτη του ανηθικου, που θα προσβαλει τους ανθρωπους .
Χρησιμοποιησα χαρτι, πρωτες υλες χρωμματων, ξερα φυλλα , λιγα παλια κεραμιδια και τουβλα , μια καρεκλα ενα κοματι σιδερο, λιγα ξερα κλαρια και ενα σπαζμενο τζαμι. Ανθρωποι ξεριζωμενοι, ψαχνουν να βρουν καταφυγιο, ενω μπορει να ειδαν τα παιδια τους να πνιγονται. Κοιτανε να σωσουν οτι μπορουν. Πως δεν αναβαλουν αλοι καλλιτεχνες την ιδεα τους να κανουν φανταχτερα εμπορευματα; λεω για καποιους που και κεραβνοι να πευτουν διπλα τους εν μεση οδου , αυτοι σιγα τα αυγα . Μην ταχα χαλασει το στηλ .
